Θρόμβωση φλέβας του ποδιού

Συμπτώματα βαθιάς φλεβικής θρόμβωσης

Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση μπορεί να αντιμετωπιστεί με φάρμακα, κάλτσες συμπίεσης ή, σε σπάνιες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση. Η θεραπεία στοχεύει στην πρόληψη της ανάπτυξης ή της αποκόλλησης του θρόμβου και στη μείωση του κινδύνου επακόλουθης βλάβης. Η θεραπεία μπορεί να είναι σε εξωτερική ή εσωτερική βάση, ανάλογα με το πόσο καλά πρέπει να παρακολουθείται ο ασθενής. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τα ακόλουθα μέτρα:

• Φάρμακα για την αραίωση του αίματος (αντιπηκτικά), που εμποδίζουν το σχηματισμό περαιτέρω θρόμβων αίματος και προάγουν τη διάλυση του υπάρχοντος θρόμβου. Αυτά τα φάρμακα μπορούν να χορηγηθούν ως δισκία ή ενέσεις. Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να διαλύσει μερικώς ή πλήρως τον θρόμβο. Η έκταση της θρόμβωσης, το μήκος της προσβεβλημένης φλέβας και η αποτελεσματικότητα της αντιπηκτικής θεραπείας είναι καθοριστικά για το εάν οι φλέβες που έχουν κλείσει από θρόμβωση θα ανοίξουν ξανά με τη φαρμακευτική θεραπεία. 
• κάλτσες συμπίεσης ή επιδέσμους που ασκούν ήπια πίεση στο πόδι και βελτιώνουν τη ροή του αίματος. Αυτά πρέπει να φορεθούν για αρκετούς μήνες.
• Άσκηση αντί για ξεκούραση στο κρεβάτι: Στο παρελθόν, κάθε ασθενής με θρόμβωση έπρεπε να ξαπλώνει στο κρεβάτι για να αποφύγει τον κίνδυνο πνευμονικής εμβολής. Οι σημερινές βασικές αρχές είναι διαφορετικές και η άσκηση συνήθως επιτρέπεται υπό την αποτελεσματική θεραπεία αραίωσης του αίματος και συμπίεσης για την προώθηση της ροής του αίματος και τη μείωση του οιδήματος. Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνεται μόνο υπό την καθοδήγηση γιατρού και με αποτελεσματική αντιπηκτική θεραπεία - αραίωση αίματος - και θεραπεία συμπίεσης.
• Παυσίπονο μόνο βραχυπρόθεσμα εάν ο πόνος είναι έντονος
• Χειρουργικές επεμβάσεις για θρόμβωση είναι απαραίτητες μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις εάν το φάρμακο δεν λειτουργεί ή δεν είναι ανεκτή. Ο θρόμβος μπορεί να αφαιρεθεί μηχανικά (θρομβεκτομή) ή να χρησιμοποιηθεί μια συσκευή για την αποτροπή του να φτάσει στους πνεύμονες (φίλτρο κοίλης φλέβας). Το ποιος πρέπει να χειρουργηθεί αποφασίζεται ανάλογα με τον γιατρό, την κλινική και τις επιλογές τους. Εάν η θρόμβωση διαγνωστεί σε τμήμα εσωτερικής ιατρικής ή σε εξωτερικό φλεβικό ιατρείο, συχνά συνταγογραφούνται συντηρητικά μέτρα. Εάν πληρούνται οι τεχνικές απαιτήσεις και οι απαιτήσεις προσωπικού για μια φλεβική θρομβεκτομή, τότε μπορεί να γίνει η ένδειξη για χειρουργική αφαίρεση της θρόμβωσης, αποτρέποντας έτσι τη δια βίου φλεβική ανεπάρκεια. Η χειρουργική θεραπεία εξαρτάται επίσης από τη βούληση του ασθενούς: πόσο δραστήριος είναι, πόσο χρονών είναι, εάν έχει ενημερωθεί για τους κινδύνους πνευμονικής εμβολής με ή χωρίς χειρουργική επέμβαση. Επομένως, η θεραπεία για σοβαρή θρόμβωση είναι πάντα μια κοινή απόφαση μεταξύ του αγγειοχειρουργού και του ασθενούς. 

Διάρκεια θεραπείας για εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση

Η διάρκεια της θεραπείας για τη θρόμβωση των φλεβών του ποδιού εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η θέση, η έκταση και η αιτία της θρόμβωσης και, κυρίως, από τον τύπο της θεραπείας που επιλέγεται. Η θεραπεία για τη θρόμβωση των φλεβών του ποδιού μπορεί να γίνει σε εξωτερική ή εσωτερική βάση, ανάλογα με το πόσο καλά πρέπει να παρακολουθείται ο ασθενής. Η διάρκεια της θεραπείας ποικίλλει ανάλογα με τη μεμονωμένη περίπτωση, αλλά κατά μέσο όρο μπορείτε να περιμένετε τις ακόλουθες περιόδους:

Οι παράγοντες κινδύνου για εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είναι αρκετοί παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα σχηματισμού θρόμβου αίματος σε μια βαθιά φλέβα του ποδιού και παρεμπόδιση της ροής του αίματος. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Βλάβη στο τοίχωμα του αγγείου: Αυτό μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό, φλεγμονή, μόλυνση ή όγκους που ερεθίζουν ή αλλάζουν τα εσωτερικά τοιχώματα των φλεβών.
• Μειωμένη ταχύτητα ροής αίματος: Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω έλλειψης άσκησης, καθιστή ή ξαπλωμένης για μεγάλα χρονικά διαστήματα, κιρσών ή καρδιακής ανεπάρκειας, που επιβραδύνουν ή εμποδίζουν την επιστροφή του αίματος στην καρδιά.
• Αυξημένη τάση πήξης του αίματος: Αυτό μπορεί να οφείλεται σε γενετικά, ορμόνες, φάρμακα, καρκίνο ή άλλες ασθένειες που διαταράσσουν την ισορροπία μεταξύ παραγόντων πήξης και αντιπηκτικών στο αίμα.

Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου είναι προσωρινοί, όπως η εγχείρηση, η εγκυμοσύνη ή ένα μεγάλο ταξίδι. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι μόνιμοι, όπως η μεγαλύτερη ηλικία, η παχυσαρκία ή το κάπνισμα. Οι παράγοντες κινδύνου μπορούν επίσης να αλληλοενισχύονται και να αυξάνουν τον κίνδυνο θρόμβωσης.

• Καλούπι Ιστορικό και κλινική εξέταση, η «οπτική διάγνωση» – δηλαδή η βιωμένη εντύπωση του πάσχοντος ασθενούς, όπου ο γιατρός ρωτά για πιθανούς παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα και ευρήματα και εξετάζει το προσβεβλημένο πόδι. Μπορεί να προσέξει για τυπικά σημάδια όπως πρήξιμο, ερυθρότητα, πόνο ή υπερθέρμανση. Ωστόσο, αυτά τα σημάδια δεν είναι πάντα παρόντα ή ξεκάθαρα.
• Καλούπι Υπερηχογράφημα διπλής όψης, που είναι ένα υπερηχογράφημα που δείχνει τόσο τη δομή όσο και τη λειτουργία των φλεβών. Ο γιατρός μπορεί να δει εάν η φλέβα είναι φραγμένη από θρόμβο αίματος ή όχι. Η μέθοδος αυτή είναι γρήγορη, εύκολη και ακίνδυνη και θεωρείται η μέθοδος εκλογής για τη διάγνωση της εν τω βάθει φλεβικής φλεβοθρόμβωσης. 
• ο Δοκιμή D-dimer, η οποία είναι μια εξέταση αίματος που ανιχνεύει τα προϊόντα διάσπασης των θρόμβων αίματος στο αίμα. Μια αυξημένη τιμή μπορεί να υποδηλώνει θρόμβωση, αλλά μπορεί να έχει και άλλες αιτίες. Μια φυσιολογική τιμή πιθανότατα αποκλείει τη θρόμβωση. Αυτή η εξέταση χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με υπερηχογράφημα διπλής όψης.
• Καλούπι Φλεβογραφία, η οποία είναι μια εξέταση ακτίνων Χ κατά την οποία ένα σκιαγραφικό εγχέεται στη φλέβα για να γίνει ορατή. Ο γιατρός μπορεί να δει εάν η φλέβα είναι ανοιχτή ή έχει στενέψει. Αυτή η μέθοδος θεωρείται πολύ ακριβής, αλλά και επεμβατική και σχετίζεται με παρενέργειες. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιείται μόνο σπάνια όταν άλλες μέθοδοι δεν είναι επαρκείς ή δεν είναι διαθέσιμες.